Minning

Liljublóm sem að leit sólu mót á lífsins morgni var í burtu hrifið slitið óvænt upp af sinni rót ekkert finnst þar síðan nema grjót Aftanstund og örlítill þeyr í eyra mér er hvíslað dimmum rómi: lætur eftir sig, það líf, sem deyr lítið skarð í hópinn, ekki meir. Hjálpar alltaf að eiga í sínum hjartastað ljóselska minning ljúfa Sorgin er ein á yfirferð ótti af henni mannfólkinu stendur hún er bæði köld og viðsjárverð og velur ekki neina sáttagerð Liljublóm sem að leit sólu mót á lífsins morgni var í burtu hrifið slitið óvænt upp af sinni rót ekkert finnst þar síðan nema grjót Hjálpar alltaf að eiga í sínum hjartastað ljóselska minning ljúfa