İstanbul

Gözümden uyku akar Ama penceremin dışında uyumayan bir hayat var Kulağıma fısıldar Baştan çıkarır Ruhumu soyar Tüm o ışıklar beni bekler Biliyorum benim kadar o da beni ister Seni ister Beni ister Ruhunu ister İstanbul Renkli ışıklar gözümü boyar Yavaş yavaş eksiler insan Ama yapamam Kaçamam Bir kere girdin vücuduma Atamam