Anne

Özlemin çoğalır yorgun gözümde Duvarlar içinde kalırım anne Uzak akşamlara göçünce kuşlar Yalnızlığa bilet alırım anne Gecenin içinde bir dost ararım Uzanır ellerim puslu camlara Vaktin ipliğini hüzne sararım Bakıp şehrin yorgun ışıklarına Avluda on adım eder gökyüzü Şimdi oralarda hangi mevsim var Yüreğime inen her akşamüstü Gözlerim uzak bir hasrete ağlar Sözüm var ayrılık hasret üstüne Elini özlemle öperim anne Bir kasvet alıyor onurlu yüzünde Ne olur benide ağlatma anne