Güllerini Ver Anne

Gül yetiştirirdi annem bahçemizde, Kırmızı renkli, Muhammed kokulu güller. Gülü her koklayışımızda, Salavat getirirdik gül peygambere. Güller, mazot kokmadan önce. **** Gül masalları anlatırdı geceleri annem bize. Gül ile bülbülün aşkını dinlerdik heyecanla. Bülbülle ağlar, gülle çağlardık ! Ferhat'la dağı deler, Şirin ile yanardık ! Gül desenli, yastıklarda uyurduk, Rüyalarımızı çalan televizyon olmadan önce. **** Gönüllerimizde güller açardı bir zamanlar ; Sabaha kadar güle göz kırpan, Ayı ve yıldızları kıskanırdık. Hilâle bakıp gonca gülümüzü düşünürdük. Sabah ezanıyla uyandığımızda, Güneşten önce biz öperdik gülümüzü, Peygamber kokulu güller olmadan önce. **** Gül yetiştirirdi annem bir zamanlar, Kırmızı renkli, Muhammed yüzlü güller. Ak sevdaydı, vuslattı gül, gönül bahçemizde, Gül, kara sevdaların kurbanı olmadan önce. **** Güllerimiz vardı bir zamanlar anne ! Peygamber yüzlü, tertemiz kokulu güller. Gül kokulu, gül yüzlü, gül insanlar vardı, Yaban gülleri, ayrık otları, Gönül bahçemizi sarmadan önce. **** Sevmiyorum o sahte gülleri anne ! Senin güllerin yetişmiyor şimdi bahçemizde, Besmeleyle diktiğin, gözyaşınla suladığın, Sabırla büyüttüğün güller nerde anne ? Kutlu doğumlara mı kaldı o gülleri koklamak ? Lâleler, menekşeler de garip kaldı anne. **** Gül dudağın, gül yüzün neden gülmüyor, anne ? Ne o, hüzün çiçekleri gibi sen de mi ağlıyorsun ? Klorlu suyla suluyorlar gülün toprağını. Rahmani gözyaşınla sula gülleri yine. Ne olur Muhammed aşkına, Allah aşkına, Yetiştir o güllerini, lâlelerini anne ! Artık Muhammed kokulu güller açmıyor. Güllerimi ver bana anne, lâlelerimi ! Lâl oldu dilimiz, hazan oldu baharımız ! Petrol kokulu, yapma gülleri sevmiyorum. Muhammed kokulu güllerimi ver anne !