Gülümse

Verse1 odam şarap kokar,seninle paylaşamam seninle anlaşamam,seninle tartışamam ben seninle yalınayak yürümem çünkü kalkamam yerimden kalkmak istemeden kaldıramazlar zamanda çatlak oluşturdum hep vakitsizim birazda yanlız olmak istedim budur bencilliğim silinir kimliğim kaplanan defterler gibi ben bildiğim yoldan giderken silinmektir isteğim yüzün gülerse belki anlayamam kalbini belki tutar yırtarım gözünde gördüğüm beni sövdüğün beni bil bende aynı sen gibi insan gibi var oldum yok olmaktayım insan gibi inandığın herşey yalan dimi? öyle söyleyipte çaldılarmı kalbini teninde gezmeyen bi bıçaktan korkar gibi saçma elinde tutmadan kanıtlayamazsın beni orda ne yaprak düşer ne yaprağın sesi umutlar ellerinde tükenmiştir ekseri suretinde darpın en yürekten izleri kol girdi sanki hislerin alçaldı şimdi diptesin anlamak isterken olmadığın yerdesin eminimki karışmıştır akıllı ve embesil farkedip anında kaçmak bile istedin fakat geç artık herşey için gebermişti cümlesi Nakarat gülümse...çünkü başka hiçbi bokun yok paradan umduğun medet zaten seni hiç bulmuyo biliyorsunki insan hiç dilimden düşmüyo ben dilimdende uzaklaştım insan içine çıkmıyom Verse2 dünyaya mahcupum onu çok dışladım onu yok saydım bazen sonu yok sandım yanımda ağladı üzgündü önce şaşırdım sonra dertleşip aldım gönlünü çok rahatladı çay ve sigara birden muhabbeti harladı o anlatırken dinledim sessizce hiç karışmadım ismimle hitab ederken kankaya atladı sonra elini omzuma attı ve tekrar anladım dünyadan hiçbi bok olmaz,herif düzenbaz sana yaklaşmak için defalarca fırsatı kollar bi de borç ister her muhabbetinin sonunda gidecek yerim olsa bi dakka durmam bu gavatla ruhunu sakla,ruhun batakta çektiğin bütün sıkıntıların şimdi makatta şu halinin bi farkı yoktur hiç sakatattan yakalanmaz zaman kaçar elden bu garip yalanda