Toprak ve Gökler

Bölüm 1: Bi' zaman vardı, o zaman göğsüm bi' kuzu Bilmiyordum hayatı, içimde yoktu bu sızı Uyku yarimdi sınırsız derin bir huzur Yanaştıkça bozdu dengemi bu insan kansızı Yine yalnızlık, demiştim sayılar yalan Bana bilinçaltı hikayeleri okunmakta şu an Sabır taşımın altına kin sokulmakta buram buram Yerine koyduğum ne varsa bugün yok yerinde duran Ben artık yarınlara benim diye bakmıyorum Yatağımdan yepyeni umutlarla kalkmıyorum İçimdeki heyecanları geçmişte saklıyorum Bir hayal uğruna bin tane gemiyi yakmıyorum Dünlere aidiyet gitmiyor ki benden Gözümün önünde hâlâ sıcak durur cesetler Hayatın bi' farkı yok ki bana kafesten Durup bekliyorum bi' gün kesilecek nefesler Nakarat: Ve gökleri toprağın üstünden izlemek ne büyük kayıp! Hem de böyle hızla düşerken Ne kadar gidersen git, bir daha gülerler Ardında izlerin kalacak sanma bi' gün silerler Bölüm 2: Bazı kederlerin yok tedavisi Ömürlük sıkıntıların yurdudur nefeslerin Hayatına düzen getirmek üzere denersin bi' şeyler En sonunda farkedersin oğlum yok telafisi Bilemiyorsun, seni bulmamış ki huzur mavisi Ne yapsam da elinde yoktur bunun terazisi Kapat sayfalarını her biri bir yalan sahibi Zaten gözlerinde yoruldu çok zordu takibi Son mesaini bekle, zaman aleyhine işlerken Hudutlar çizilir bu bitmeyen nöbette Aklının hastalığına direndikçe gövden Bulacaksın kendini bi' ruhî alemde İnsan ister istemez yorulur düşündükçe sınırsız Lakin her fikir hayat bazında sınırlı O kadar gerildik ki; ortadan kırıldık Bi' zaman sonra, ben gibiler hazır mı? Şimdi uçalım mı? Nakarat: Ve gökleri toprağın üstünden izlemek ne büyük kayıp! Hem de böyle hızla düşerken Ne kadar gidersen git, bir daha gülerler Ardında izlerin kalacak sanma bi' gün silerler