Duende

Dışarda şarapnel Biraz kum ucuna kol saatin sessizlik vakitsiz bir tanrıtanımaz evindeydi O yüzden yaşıtlarımın kulak zarına değmeyen Her cinayet postal gürültüsüyle temizlenirdi Et ve kemikten kamufle kıyafetim İçine sığamadım ve sanki başka zamana aitim inanmadığım hayaletim insandan doğmayan Ve çalakalem yazılmış kusursuzluk kadar tedirgin En müşfik umursamazlık bir girdap açıyor İçine sürüklenen güruhta zamanla kalıyor Akla bir gemi bir de yelken düşüyor ve uzaklaşıp şehirlerden limanı terk ediyor Lodostan kaçmak için kuzeye Daha da kuzeye, taa ki düşene kadar kuzeyin en kuzeyine Dingin denizlerden çalınan şüphe Poseidon'un maharetinden kaçamıyor rotamız Atlantis'e Aklımda çınlayan yorulmuş şarkılar Tekerrür etmeyen nakarat kadar korkarak Nadastan sıkılmış tütün gibi sarılsana Gölgene zira rastlamadım ben güneşten ötesine Mühürlü soluklar latince nefes alıp Terk eder bu adayı denizlerini yakılmaz sanıp Yalnızlık hoş değil, kalabalık kötü Ennihayetinde insan dediğin insanın dölü Buraya kadar.. Dünya'nın kıyısına gelen ve düşmek için sırada bekleyen çok insan var Hiç umut kalmadığında akla yağmur kazındı Devrim kente en az yağmur kadar yabancı Bu boşluk adına yazılan her şiire el koyan 3 numara saçlı kurşunlar Gün azalarak biterken o karşımda Mıhlanıp bir sandalyenin üzerine Uvertur mırıldanır kokuşmuş cenaze marşında Katilin sanrısı maktülün rüyası aynı görüntü ve zamanın eşitti parçası Silah kelepçelendi saplandığı organların içinde her insan Bir kez ölüyor uyandığında ağır çekimde Gömlek yakalarından cadde topladığın adam Ve birdenbire yaşamak zorunluluğu yine de saçma sapan İçgüdü mantığımdan kaç saniyede kaçar ya da Vesaire vesaireyi nerede parçalar Sana Fransa'dan ihtilal, Transilvanya'dan günaydın getirdim istersen kaldır at Biliyorum ki zaman dediğin yelkovandan Kalıntı Devrim kente en az darbe kadar yakındı..