Lüzumsuz

Verse 1: Teessüf etti kornea, sakince başla gördüklerine inanmaya Rastladım kendime münafıklar çıkmazında Namünasip haytalık civarlarında Ruhumuz bile akşamdan kalma Fakat burada fecrisadık lüzumsuzluğu yüceltmek yasak Bayağıdır işler kesat Tam yerinde bitti garabet masal İşte bu ellerle parçalandı vahamet monat Aklüselamet vüsat aksi istikametim Yaşamaktan müzdaripler yalnız gelmeli Cebimde bermuda şeytanı ve dikdörtgeni Sabaha karşı kente meydan okumakla mükellefim gibi Değil yakınlar yakın Tepetaklak kehanetler olacağına mı varır? Ne münasebet ben istediğimi alıp, Her ne pahasına olursa olsun dökeceğim ilk kanı Nakarat x2: Neyse nedir adım! Buyrun, kimliğe bakın Bana; yeryuvarın dönmek için ihtiyacı yok sur üfle duymadım, bir şey mi dedin hacım? Ufak bir kıyamete itirazım yok Verse 2: Bende bir problem yok, anlaşılabilir aşırılıklarım var Kafamın içinde birtakım kalabalıklarım Kırışıkla karışık şakaklarımdan akrabalarım Odam bir fanus yahu, karabalıklarım var Kibarlığımı bozacağım şayet iplerimden kurtulursam Peki ya kendi kendimin metaforuysam? Ne olacaksa olur, bu ne biçim bi' soru? Ben bir şeyi biliyorsam o şeyi bildiğimi de biliyor muyum? Ki sokaklar kaygan ayakkaplarımıza Kendini yutan yılan girdaplarımıza Bir sırrı açığa vuran sinkaflarımıza Mütemadiyen yalanı ispatlarımıza Tutarlı aralıklarla tutarsızlaşırken Boş durmadık, güneşi boyadık iltihap sarısına Nakarat x4: Neyse nedir adım! Buyrun, kimliğe bakın Bana; yeryuvarın dönmek için ihtiyacı yok sur üfle duymadım, bir şey mi dedin hacım? Ufak bir kıyamete itirazım yok