Kibaroğullarının Ağıdı

Ali Ağa Mehmed Ağa Cemalin benzettim (doğan) aya Kaçan kandan kurtuluyor Bin atına çekil dağa Astılar kendir kırıldı Ağanın konağı yıkıldı Kör olası müstebidler Gelin boynuma sarıldı Adana'dan aldım keçe Saraçlardan seçe seçe Darağacı kuruluyor Kaç a Mehmed Ağam kaç a Fermanları yazılıyor Bacıları sızılıyor Darağacına asmışlar Kara bıyık süzülüyor Devesi yurtlar köşeği Koyun kuzular şişeği Şurda on adam asmışlar Üçü Kibarın uşağı Gömlek giyerdi oyalı Konağı yeşil boyalı Beyler yemek yemez oldu Asılacağım diye(li) Al atım örk ile çıkar Çifte kazanlarım kaynar Çıkmış konağın başına Düldül ile ırağa bakar Musluğa camuz düzdürür Sarrafa lira bozdurur Mehmed Beyim olsa idi Oğlunu yanında gezdirir Darağaca koşal koşal Görenlerin aklı şaşar Beyler asılmaya gitmiş Bebekler ardına düşer Biri Mehmed biri Ali Veyli çiftçelerim veyli Meclisinde şor verilir Sanırsın istekli tülü Darağacını yaktılar Dört yanna siyah çektiler Malum olsun Mehmed Beyim Kafirler geldi baktılar Adana'dan Vali biner Yürür konağına iner Yalan isem kör olayım Beş yerde kandili(m) yanar Gelinin adı Döndü Cümle alem sana yandı Beyler asılmaya gider Bebeklerin yüzü döndü Adana'dan haber geldi Yatamıyom uzun gece Her gelen delikten bakar Evliya yapılı Hoca Abaniyesi başında Fermanı bağlı döşünde Dört oğlumun birin asman Yazık olur genç yaşında Asıyorlar sıra sıra Can veriyor söne söne Dört oğlumun birin asman Aşiretin hali fena Dut ağacın budamışlar Yenisinden bitsin diye Dördünü birden asmışlar Ocakları batsın diye Yusuf'un giydiği çizme Güzellik Yusuf'u yakar Hükümete varıncağaz Kaymakam ayağa kalkar Her gelen delikten bakar Güzellik Yusuf'u yakar Asman Müftüyü Müftüyü Korkarım gelinler çıkar Altın zarfta gümüş tabak Geri ardında kaldı bebek Kızlar Adana'ya inmiş Dördünün de başı kabak Yaşa Padişahım yaşa Yazılanlar gelir başa Biz Müftüyü vermek diye Mahpuslar düşmüş talaşa Ta ezel ezelden böyle Bozuk Osmanlının fendi Eğer bunu kim derlerse Aziz'li Mehmed Efendi