Gurbet

Bölüm1: Fani şu dünyada ölümü tattım Geçen zaman umutlarımı gözyaşıma kattı Tonla hayalimiz vardı, hepsine geç kaldım Beni terkedip gittin ya burada akşam olmaz artık Beni gözlerinden silmişsin gözyaşın gibi Sanki tüm çiçekler, kokunu koklamış gibi Ayaklarımdan asılmışım bi gece suçlu zannelip Bu kalabalıkta bırakmışsın terkedip beni Çıktığımda sokağa neden sen sanıyorum herkesi? Aklımda yüzhatların yankılanıyo seslerin Yağmur yağdığında canımı yolda bulduğumda, Güzümü yumduğumda hatırlıyorum hep seni Bi zamanlar kaybederdim umutlarıma ışık oldun İçimden haykırıyor hep dışımdan susuyordum Yün kazaklarım gibi sımsıkı sarıyordun Bi zamanlar banada öyle güzel bakıyordun Nakarat: Ama gözlerinin öncesi var sonra yok Bu yalnızlığın senden başka kimsesi yok Loş ışıklar içindeyim, uzaklarda bitmedi yol Uzaklarda mutluluk şu hasretin hiç çaresi yok Bu gurbetten kurtulmam lazım gel Seninde duyguların bi mahzende tutsakken Huşu içinde ölmem gerek, geçmişe muhtaçken Unutmak ne mümkün her anımda seni solurken Bölüm2: Bağımsız her şiirin devrimisin, Noktalarıma virgül cümlelerime renk gibisin Ne kadar denesemde koruyamadım sevgimizi Ölüm kadar acı biriyim hayat kadar dengesizim Yüzüme gülümsemen sepya bir bahardı Bi sobada yak geçmişi, karala ahını Saçtelimden ayaklarıma kadar sana bulandım Sevgini haketmedim gün geçtikçe anladım vefasını Güç bela ayaktayım hudutlarına devrilirim Yok olmam asla ama yavaş yavaş eksilirim İkliminde yaşamak ağır, unutamadım geçmişimi Nasıl böyle değişebildin seviyordun sözde beni? Hayatla başa çıkarsında sonunda yenilirsin Bi çöl ufuğunda kaybolmuş hislerime nem gibisin Tozlanan hasretimi hasretinle silmelisin Artık ağır geliyo gönül evimden gitmelisin