P³acz!

Tak zachwyceni sw¹ odrêbnoœci¹,Tak przekonani o w³asnej s³usznoœci,Tak zach³yœniêci sw¹ doskona³oœci¹,Tacy dostojni w swej wynios³oœci,Sprzedajemy swe dusze i cia³a,Depczemy wszelkie wartoœci,Zabijamy, by choæ na chwilê doznaæPotêgi, w³adzy, wielkoœci...P³acz!P³acz!Mo¿e wtedy, choæ na chwilê staniesz siêTym, czym by³eœ!A gdy obudzi Ciê krew mro¿¹ce przera¿enie,Wtedy zrozumiesz, ¿e to co robisz,Z³ud¹, k³amstwem jest,nakaratA to co robisz nie ma znaczenia,Pusty manifest Twej bezradnoœci,Choæ otoczony aur¹ zniszczenia,I tak rozwiany podmuchem nicoœci...Po¿¹dam, chcê,Sam spalam siê,Nie mam ju¿ si³, lecz dalej brnêZgubi³em sens,Na rêkach krew,Nie mam odwagi, by przerwaæ sen...