Hiss-i Kable'l Vuku

Verse 1: Hissi kablel vuk-u dostum, kahpe insan postu. Kahve fincanında okyanusum, akciğerli bir yunusum. İnsanlık senin buluşun, bitti vefa kartuşum. Şimdi tek güzellik biraz kemik kurusu. Herkes insanlık gurusu, herkes delikanlı duruşu. Ben sahaya çıkmamıştım tanrı verdi çift vuruşu. Bir toprağa uzanınca önemi yoktu dik duruşun. Eski pantolanda küflenmiş 1 kuruşum Bu denli metaforlar fillerden ırak belki Tek miras olmalıydı biriyantin tarak Babası parasız ve kanserken küçük kızı da sara Burada tek tanrı var diyorlar tek tanrı para, daral! Ben hala mayhoşum bu olanlardan nahoşum. İçmesemde bugünlerde acım kadar sarhoşum Bu dünyanın promiline hiç bi sevgi denk değil Hala yazıyorum ve bak hala mayhoşum Nakarat: Kazanmadan geri kaybediyorum. İşim gücüm yok sabrediyorum. Bana güven verenleri kahrediyorum. Hep mayhoşum hayatı mahvediyorum. Verse 2: Tutunduğum tüm dallar ivedilikle koptu Kafamı kaldırıpta baktığımda burda kimse yoktu Bende kalp yerine aynı kalıba yalnızlığı soktum Bazen insanlara hayvanlığı sordum. Kaldırımlar fısıldıyor sayın rapçi duy bunu. Sen hala mayhoşsun aklın hala uykulu. Yazdığım şarkılarım sence fazla duyguluydu dimi? İşte ben bu yüzden kaybetmeye uygunum. Yani astarımız dikilmiş, tüm hayatımız s.kilmiş Kefenlerimiz eşantiyon, daha öncede giyilmiş. Öyle şekil bi dünyaki meleklerlerde sivilmiş Bu dünyanın bekaretine kart basıpta girilmiş Sesimi duymak için müziği değil, kalbini aç. Benim bilinçaltı kapı zilimi hiç kimse çalmadı Eğer birgün ölüceksem neden önemli yaş? Sana herşeyimi anllattım, niye yanımda kalmadın