Islık

Nakarat: Yorduğun yeter dünya. Kendimden korkuyorum. Verse 1: Geri döner miyim? sanmıyorum. Ben pislik biriydim anlıyorum. Zamanla bittim. Bak kalmıyorum. Aynada kendime aptal diyorum. Kanımda usulca cinayet var. Aklıma garip bi ziyaret var. Ölülere kan gölü ziyafet. Benim ömrüm her gün kıyamet lan. Bi silah beynime patlar. Kediler çatımdan atlar. Ben yine ruhumu satmam Elimde bembeyaz haplar, Aptal ! Düşünme demekle bitmiyo doktor Dostumu sahte bi bedene koymuşlar. Neden gidenler genelde onlar. Yavşak bir gelenek olmuşlar. Sanki beynim bi tren garı. Tüm yolculardan hep mahrum kaldım. Durakta baktım bi ben varım.. Boş vagonlarım benim yalanlarım. Mumlar sönünce kendimi yaktım. Tek kaldım içime kapandım. Arkadaşlarım gülüşümü sattı. Hiç sormadım, ne kadardım ? Gördüm, yoktun. Ben azken sen çoktun. Birden öldüm. Sordun ama yoktum. Bi yağmur, bi öykü. Bi ıslık, bi türkü. Birden, öldüm. Yoktum, ne gördün.