Yine Aynı (Ft. Sokrat St)

Mutluluğun nirvanasındayım ve söyleyebilirim yeri gelmişken Ben sadece huzur istemiştim ama ortaya karışık seni vermişler Bakma bana o dakika tamam dedim yeter ki gül Senden öncesi bi ters bi düz senle başlar ve senle biter Gülüm anlıyorum senle karışıyorum heran varsan tamam Bu aşk üstüne basmaksa bak Adını yazıyorum yürüdüğüm asfaltlara 30 haziranı en hassas yapan aldığım en büyük hediyedir o Ne demeye saat on ikiyi geçmiyo durdu durdu bu akşam zaman Belki bu aşk bana zarar ama katlanırım bana kızma ürküp uzaklaşırım Peki paranoya yaratırsam bile diyemiyorum bana bükme dudaklarını Zaman o ki bizi biraraya getiriyo bi bildiği var Can tamamdır Ben seni nefret duygularımı yitirdiğim andan kazandım Anlam kat bana Başkalarıyla karıştırıyodum başta başkalarıyla kırıştırıyodum Ama yaşta kalınca kuruntu tadında bu duygu tam anladım aşka varınca Yine anlıyorum bi bakışa yazıcak kadar hatta kucaklaşmamak Tetikten akıcak kana yoldan çıkıcam yada her yol sapıcak sana Daralıyorum bir iyi bir kötü Ben sana değil insanlara kuduruyorum öfkeden Her gün seni karalıyorum iyi ol yeter Bitiyo mu deme yanındayım korkmak sana yakışıyo mu Ben senken biz olduk Gelmek yada terketmek mi zor ki seni bıraksam erkeklik mi kaldı Her yer züm yadığım her şiirde sen varsın Kötü gününde bile yer yer gül Ben tebessümüne savaşırken ederim her dansı Kılına zarar beni çıkarır zıvanamdan Kimseye güven olmuyo bu zamanda Sana kızamam ben yanı başımda çakılı kal Onlardan sakınıcam da bana sarılıcaksın adı çıkacak aşk diye Bu harpte kim bilir kaç gövdeyiz Ama bu hikayede sadece ikimiz baş roldeyiz Nakarat Yine bana yalnızlık yine aynı huzursuz gecem Al beni yasaklarından ayır bırakma... Yine aynı akşam yine aynı telaşlar bize kıyıp gittin anlamadım Mutlu insanlar izledikçe yandım Beni bırakıp gideli sen sözde yerini kaç kadın aldı Aksine ben hep bizi yazdım onlar beni başkası sandı Gidişinden ziyade hiç gelmemiş olsaydın aşka susardım Gittin, bi kalem bi de seni beyaz kağıtlara yazması kaldı Yazdıkça seni insanların aşkları doğdu Onlar mutlu yanımda yoksun diye gözyaşlarım akşamı boğdu Ah be annem oldu mu böyle söz de büyüyüp adam olucaktım Gece gündüz bi güzelin yoluna şarkılar döküp yaşlanır oğlun O güzel gelmez gel desemde hayatım yazarak geçer gider Ve son bi buse konar yanağına acıyı katlamayı seçer giden Koklayamadan ölmek seni düşündükçe tüm neşem biter Sevgilim; olmadığın bi hayatın içinde ecel mi dert Değil hiç olmadı hiç dolmadı yerin ben hep senin oldum Olmayışın burktu yüreğimi sanki biri menekşemi yoldu Seni yazmak zor değil ama 'gitme' demek beni yordu Bakma onca şarkıya sen ben hep yalnızlığa sesleniyordum Nakarat Yine bana yalnızlık yine aynı huzursuz gecem Al beni yasaklarından ayır bırakma... Yine aynı akşam yine aynı telaşlar bize kıyıp gittin anlamadım Mutlu insanlar izledikçe yandım