Atari Kasetlerim Kadar Sevmiştim

İçim gittiğinden beri kendime gelmedim Hiçbir şey yolunda gitmiyordu yolu değiştirdim Sabah uyandığımda yüzümü yıkarken diş fırçamızın Hâlâ yan yana durduğunu gördüm her şey leş gibi Daha önce hiç böyle güzel yanılmamıştım Ben bir kokuya hiç öyle ayılıp bayılmamıştım Nasıl ayrıldıysak evimden uzak kalmış gibi hissediyorum Bizi özlüyor musun bilmiyorum Dilime dolanmıştı yine bir Sezen şarkısı Ve lütfen göğsünde başkaları uyuya kalmasın Hani biz bize yeterdik? Vardır herkesin sevmiyor çıkan bir papatyası Taş yutan gecenin ortasında uyandığımda İsterdim ki uyuyan sen ol kolumda Kendine sor bakalım sonunun böyle olacağını bilsen Yine de başlar mıydın bu hikayeye her şeye rağmen? Nakarat: Çok kırgınım ama geçmiyor Şişeden bir yudum alıp içmiyorum Atari kasetlerim kadar sevmiştim seni Hava yağmurlu eve gitmiyorum Bakma suratıma ağlarsın Zaten bu aralar hayat anlamsız İsterdim üzerime sinsin kokun Hava eksi beş sen yoksun Aynaya bakıyorum da üzülmüş biriyim Fakat yılmamışım bana yapılanları unutmuş gibiyim Yıllar değiştirirken yüz hatlarımı Ben hala seni görürüm umuduyla yaşamışım Kendime çok ayıp etmişim Beni iyileştiremez inan hiç bir cümlen Bir daha taşıyamayacağın aşkların da altına girme Seni hayatıma aldığım için kendime kızgınım Sebep ihanetse zoruna gitmemeli seni tek kalemde silmem Zamanla katı bir insan oluyorsun vedalara hazır Kimi kadın mutluluk getirir kimi olanı da kazır Artık eskisi kadar üzülmüyorum ayrılıklara Bu saatten sonra ihtiyacım da yok dönecek olan devrana Bazen ağlayasın gelir kahkaha atarak Asla bilmeyeceksin ne demektir kokunu aramak Eğer yaşatamıyorsan ölmeyi de düşündürmeyeceksin Sadece kafam güzelken yazıyorum dertli bir nakarat Nakarat: Çok kırgınım ama geçmiyor Şişeden bir yudum alıp içmiyorum Atari kasetlerim kadar sevmiştim seni Hava yağmurlu eve gitmiyorum Bakma suratıma ağlarsın Zaten bu aralar hayat anlamsız İsterdim üzerime sinsin kokun Hava eksi beş sen yoksun