Lodos

Gel şimdi benim kuytularıma saklan Hikayende ki en kötü son muyum? Yok buna inanmam Bir bak tok tutar yanılmak Ulan kaç yazar yok olsan Kolay mı lan hergün sardığın yerlerden kırılmak Eskiden böyle değildin güzel bakardın Aynı sigaradan bir fırt çekipte vişne vodka yapardık Şimdi pek bir kararsız gördüm seni biz konusunda Bir daha yüzüme bakamazsın bildiklerimi bir konuşursam Eskiden ışık saçardı defolu caddeler Çünkü sokaklarında senle yürüdük kalkıp yalan deme Bir gün benden de emin ol ki defolacak keder Ben de soktuğumun hayatından siktirip gideceğim Belki bileklerimi keserek belki ecelimle hiç bilemeyeceğim Gecemin içine doğmuş gibiydi gün ağarınca gidecek olman Ulan ben kendimi terk etmişim senden mi gidemeyeceğim Düşünsene bir daha yirmiyedi yaşına seninle giremeyeceğim Bak! Yine bana gelmiş gibi yapma yorulursun Kalk! Bir tutam huzur ver ne olursun Aşk! Gece yarıları yumruğumu sıkarak uyutursun acı bana Biri var ama yaramı saramaz Aklında biri var gelipte koluma saramam Biz bittikten sonra mahallenin adı depresyon kaldı Sıcak bira gibiydin ama ben sonuna kadar kaldım Ne garip ayrılsak bile hayatımızda başkası olmayacaktı Diye sözler verdik ama sen başkasıyla fotoğraf attın Bende bunu gördüğüm gece bir mekana daldım 35'lik söyledim radyo hafif cızırtılı Bergen başladı canımdan can iste ömrümden ömür diyerek Başkan kinim bitti kimler arkamızdan pangodoz diyecek Lodos yedik ister herkes yormadan sevmeyi Fakat başaramaz nedense kimse Görmezden gelmeyi öğren yoksa üzüleceksin Onlar iyi bilirler çünkü seven bir insanın içinden geçmeyi Söz verip gitmeyi Kendimle tartışıp halledemiyorum bazı meseleleri Fotoğrafına öyle bir daldım ki bir türlü es veremedim Her şeyden bıktım Öyle akıp gitti ki zaman ve ben hiçbir takvim yaprağına bir türlü sözümü geçiremedim Bak! Yine bana gelmiş gibi yapma yorulursun Kalk! Bir tutam huzur ver ne olursun Aşk! Gece yarıları yumruğumu sıkarak uyutursun acı bana Biri var ama yaramı saramaz Aklında biri var gelipte koluma saramam