Veda

Çok yanım yanınca bir gün geçer mi yanması Artık nolur kimse hayallerimi elimden almasın Bezmişim anlaşılmayı falan beklemiyorum Kalbimi kıran kim varsa hoşça kalmasın Zaten bir şeylere geç kalmaya alıştırır hayat Gözü arkada kalmasın diye hiç çabalamayacaksın Biraz aklı kalacak sende mesela Yoksa kaçınılmaz olacaktır Güvendiğin tüm dağlara karların yağması... Çok hatalar yapsan bile sen çok canın yanmasın Merak etme alışkınım ben öyle hayal kırıklarına Acaba yanıyor mudur bu gece de evinde lambası Diye düşündüğüm günlerde tuz bastın bütün kırıklarıma Senden beklemezdim demem canını yakacaksa eğer Onu da demem merak etme tüm yükü ben çekerim Sana tek başına savaşmayı öğretmeye çalışırken Beni ne güzel yendin öyle seni tebrik ederim Kaldım yarım, bu benim seçimim Korkardım ben yeniden tekrar başa dönmeye Fakat hep baştaymışım zaten Bunu fark edince büyümek, hayatın cilvesi oluyormuş Beni affet bunu geç anladım... Kalbim bir mezarlık, içinde hep cesetler dolu Ve benim merhametimi suistimal edenler oldu Benim de içimde vardı bir zamanlar kaybetme korkusu Söküp aldınız içimden masumiyetin amına koydunuz Düzelsin diye uğraştığın dönemler olur bazen Zamanla o dönemlere bir bir veda edeceksin Üzülmesin diye görmezden geldiğin şeyler olur bazen Görseydin bana ne diyecek ve yine sen üzüleceksin O yüzden gör her şeyi boşver bırak onlar üzülsün İçimde boy boy stresler filizlenip uzuyor her geçen gün Ben seni çok severdim ama hiç acımadan üzmüşsün Boşver bir şekilde iyileşiyorum ben her geçen gün Şimdi kimseden değil kendimden özür diliyorum Çünkü ben en büyük yanlışı kendime yaptım Kendi kendimi nasıl affederim bilmiyorum ama Bir ömür kendime kırgın bıraktınız beni