Yansın Elazığ

Rakının beyazında bulmuştum seni Anason kokardı boynun sek içtim gelip Kimseye bahsetmedim kokundan, gülüşünden Yazın ortasında kış yaşatıp üşüttün gelip Derdimi görsen inanamazsın Ve bu aşk sürecek bilmem kaç asır Biçare, bir haber yaşadım senden Seni unutturmayan tüm duygular kısır Şimdi bütün acılarımızı k(aralayalım) Tüm güzel duyguları yaraladığın gibi Koymayalım nokta bırak virgülle bitsin Her gece korkusuzca görsemde dibi Yaşıyorum bir ölüden daha fazla ölüp Ruhumu kazma kürek ses tonuna gömüp Resimlerini yakmadan yanımda götürüp Terk edeceğim bu şehri arkama bakmam da dönüp Sen gece yarısısın ben de diğer yarısı Nasıl dokunmadan yıktın yere bilmiyorum Sen aşkı hak eden en güzel sevgili, yarim Bir sebebim var benimde yoktan yere gitmiyorum Biliyorum canım çok yanacak Yastığımda sakallarım gibi daima sen kokacak Huzurum gülüşünde cennet bahçeleri mi gizli acaba Bir adam tanıdın farz et şubat ocağı aratmayacak Sensiz bir yudum su haram olsun içersem Tutulsun dizlerim başkasına gidersem Sen hep içimde olacaksın bunu unutma sakın Manşette ölümü göresin içime başka koku çekersem Seni unutturmaya çalışmayacak zaman Hayatım hayatından olmuşken başka bir şey yazamam Beni toplayalım demiştim sana Ne güzel yıktın öyle daha da kalkmam Bak yine gece yarısı içimiz ürpek Onunda tadı yoksa ne zaman gelecek Kanımda taşıyorum bir kaç doz ölüm Benim de güleceğim günler gelecek Unutmam içimi bile bile terk edişini Kapında gözyaşımı silemeyişini Avare kaldım kos koca şehrin içinde Yansın Elazığ neyim var ulan içinde