Yorgun Yıllarım

İsteseydin bir yolunu bulup gelirdin değil mi Bana yaşattığın sandığının milyonda biri Bir ton duyguyu astım içime söyleyemedim Ellerin ısıtmadı yanağımı bende kaderim dedim Bu yaşadğımız hayat değil boşluğun dibi Nasıl olduğumu merak etme yorgunun tekiyim Ahımı aldın bu duydukların isyanın dilidir Hayatım diye seven kim varsa hayatından edilmedi mi Sesini unutturdun bana söyle nasıl seveyim Elimde eXtra içimde ekstra dertlerim Lan bu hayatın neresinden tutupta düzelteyim Ah bir sesini duysam belki başımın çaresine bakabilirdim Sana hiç hissettirmeden arkanı topladım Bu sözlere üzülme sakın daha lafımı sokmadım Ben yıllarımı serdim önüne yine de havlu atmadım İhanet et veyahut evlen, ölüm sana özlem duymasın Bana baktığında gözlerinde başkası vardı Anlamıştım pişmandın yanaklarından damlalar aktı Dedim ki neden yaptın terminalde ağlamıştık Her şey bitti dedin soluğu gelip hemen yanında aldım Nerede görsem tanırım o acıyı başka dağılmıştım Sahi ben mutlu olacağımı falan mı sanmıştım acaba Kura kura arşa çıkardığım yorgun argın hayallerimi Sayende Kırıkkale sokaklarından toplamıştım Yastığa sarılıp ağladım bin derdim var bir sen deva Bırak başkasıyla olmayı salağa bile yatma Sen bana bir insan nasıl yarı yolda bırakılır onu öğrettin Ben sana öyle şarkılar bıraktım ki tüylerin ürperdi Madem hiç olmayacaktın niye bedeller ödettin ki Ne garip kokun bedenimi sarhoş bile etmemişti Bir ben bir o şehir hasret kaldı bizi görmeye Uçsuz bucaksız ayrılıklar geldiler bizi götürmeye Doğrudan döndüm dönerken yanlışı seçtim Seçerken tereddüt etmedim ve saçının tellerini Gönül sazıma bağlayarak gün batarken sahilde bir şarkı çaldım O şarkının adı ise bir başkasının kadınısın Yıktığın evin duvarlarını sen çok iyi tanırsın Ya yağmur oldun ya fırtına hiç güneş olup açmaz mısın Sen bir ömre, ömür gönüle çaktırmadan dert taşısın Sen binlerce sayfanın kaldıramayacağı pişmanlığımsın Son sigaram kendine iyi bak uğurlar olsun Mezarında izmaritler söndürdüm bilesin toprağın bol olsun Ben daha seni yanıma alamadan milleti karşıma almışım Ne garip yıllarını adadığın insanın en yabancısısın Geçtiğin bütün caddeler çiçekler açsın Senin aşkın o kocaman caddelerde anca sokak lambası Yamacında yaşattığın her duyguyu sanmaki tatmayacaksın Sen ömrümün ortasına kurulan bir darağacısın Tekneler batmasın şarapçılar nerede yatar sonra Farklı bir evre olan olmuş yanmışız çokca Çocuğuna isim düşünür de ağlarsın sonra O kadar yol varken üzmüştü sevgilim imkansız olmak Artık sana kapı duvarım silüetin yıldızlar olsa Dönüp acaba ne hale gelmişsin diye bakmayacağım sana Sen tükürdüğünü yalamakta ustasın biliyoruz bunu İnandığım şeylerin peşinden giderken inancımı yitirttin kutla Hatırlayarak unutmadım üstünü çizdim İçime çöken her kasvetin bir çok sebebi senmişsin Bana yapmam gerekenleri söyleme öğrencin değilim Bir tek ben öldüm oysa ikimizde aynı kurşunu yedik Sürekli taştık sevgilim şarkılara sığmadık Ben sana o kadar koştum da sen bir adım atmadın Sende üzül sanma ki senin yerine de ağlarım En az benim kadar ağrıdı yorgun yıllarım