Karanlıklar

ellerim hala sıcak, başkasında olamazsın bi başkasıyla hayal kurup yapamazsın gitmiyorum demeni beklerken sessizce dudaklarını başkasının adıyla kapatamazsın, bu gece hayalmiydi tanrım bi iyilikmiydi serden tuttuğum dileklere sığmadın mı severken güneş batarken sende batmayasın sende herkessin dedim ya yanlış sen bana bi başkasın üstelemedim bu sonsuz bekleyişi rüzgarınla aynı soğukluk gelmek isteyişin neler değiştirir yıllar bilmemek en iyisi gözlerinle sıkıcı tutun hayaline, bitmektir en iyisi üşür hislerim biraz seni unutursam ne mümkün ki düşlerimde seni bulmuşsam hep aynı adım ve değişmeyen bir yanım bende ölmedin ama bende de yaşamadın karanlıklar yine doğuyor bu sefer gözlerin mi soğuyor herkes yine bana seni soruyor bi masal daha böyle mi bitiyor gitmeni istemezken ayrılığı kapıma bırakıp giden sen böylemi olacaktı peki seni karşılayan hayatımı sana feda ederken gülmedim senden sonra içten ağlayan gözlerime teselliydi güldüğünü bilmem bi uç sınır kafamın arkasında fazla bekletme ak düşmeden saçlarıma ne olursun çık gel bi sende haylazım bi senle var tadım ellerimi tutmadanda ısıtan kadın hayat omuzlarımda yük ve sözlerim taşır sensiz ölemedim diye sanma yok acım mutlu kal bundan sonrasında teksin yolunda belki beni hatırlarsın bi başkasının kolunda unutmak istemem bu yüzden acım hep solumda hayat baharlar açsın sana sen boşuna yorulma ne bu şehri sevmek sensiz nede yaşamak içinde yinede güzeldi senle büyümek bu şehrin içinde tarih senden uzaklaşır silmek isterse dönüp bakma sakın bende öldüm sevdiğin biçimde karanlıklar yine doğuyor bu sefer gözlerin mi soğuyor herkes yine bana seni soruyor bi masal daha böyle mi bitiyor gitmeni istemezken ayrılığı kapıma bırakıp giden sen böylemi olacaktı peki seni karşılayan hayatımı sana feda ederken