Müslüm Gürses Anısına

Hayatın başındayım derken yıllarım kayıptı kaç bedende öldüğüm resmiyette kayıtsız sığmadım bedenime bazen ruhumda hayırsız kollarımda ki izler yalnızlığıma kanıttır gülmek istedim, ağlamayla mutluluktan karla karışık yağmur gibi metanetsiz duygular sorgularım geçmişimi geleceğimse unutkan istediğin kadar güldür yaşattıklarını unutmam yalanladım kendimi kavga edipte akladım en sevdiğim ölmeden kaybetmeyi anladım zaman ilaç tamamda fazla doza müptelayım hayal ettiğimide unuttum geçti kutlamalı yaşlarım üstüme gelen hayatı karşıma aldım dudaklarım aynı isimlere lanet yağdırmaktan yılmadı kaldıramaz umutlarım kaybedilmiş doğruları yalan mı söyler şarkılar gelmez mi hiç bir kadın aksiliğim kendime zarardan dönebilirsem yolun sunu mutluluk derler tabi görebilirsem ölmeyi beceremedim defalarca korkaktım en güzel düşlerin ortasında uyuyakaldım zamansız yarıda kaldı umutlarım kararsız sözlerin arkasında gücüme kandım gözlerim her açıldığında yeni bir yara karşıladım yine bir dara girdi hayatım sonum hayra şeri bastı üzgünüm veripte tutamadığım sözler için gitmicektim gelen kalsaydı herşeyden vazgeçip değişir insanlar değiştiğince kabul edersin bir hata cevapsız bırakır hakkını helal ettirip şimdi küskünüm doğrulara kapandı perde oysa defalarca bekledim düşüp kaldığım yerde ne ben benim artık ne güneş lazım evime saygılarımı sunuyorum bırakıp giden ellere