Belki Bir Gün

Neydi derdi benle yaşamımın Aşamadım aşamadım Yaşadım tüm her şeyi başa sarıp İnandım belki bir gün başarırım Yazamıyorum içinde sürüncemenin Büyük bir karabulut eksik olmaz üstümden Çözememek ve çaresizlik benden üstünler Geldim üstünden kalkamadım altından Deliydim gözüm karaydı o yüzden arkadaydım Kapkaraydı kaldım yalnız çok kötüydü Hep ölüydü hatılar canlanmadı bile çiçek Gittim aldım yenisi, başlayalım iyisi mi Gençtim neden hiç hata payım yoktu derdim Çoktu derdim hep çok gülerdim Sebeplerim vardı açar solardım Söyleyin şimdi böylebir geceye güneş doğar mı Demir olsam çürürdüm de toprak oldum dayandım Ölmek basit fakat yaşamak yalnızların gıyabı Çıkarma hiçbir ders zaman akıp gider Zamanın doğruluğunu hiçkimse öngöremez Neydi derdi benle yaşamımın Aşamadım aşamadım Yaşadım tüm her şeyi başa sarıp İnandım belki bir gün başarırım Zaranını alsın benden hayat karlar bir değil Çıkarlar ve keşmekeş karşılıksız hüzünler Öyle güzeldi her şey vardır bi bahanesi Düşerken süzül ki vurulduğunu kimse bilmesin Dik durmak mücadelesi insanı bir gün yorar Yorgunluğunu anlatamazken sadece üzülürsün Emeklerin isyanmış yabancın olur aynan Bir gün rastladığında dersin bu bir insanmış Şişeler hatıradır anılar daim Her şey artık hatrımdadır hayata dair Yaşadı müdavim, bir çok kadeh aynı kederde Kırılınca kadehler yaşadığına kader de Ben de kaldım yalnız hem de hep hatalı Artık karışmıyor renkler tek rengim siyahtı Atmak istediklerimi topladım çöpe Çöpü atmaya inan elim varmadı