SEN GİDİNCE

Ben kaldım ayazda İçi köz olmuş bi soba gibi bu bedenim Yaşananlara yakıştıramadım bir nedeni Vardır elbet kendince bir sebebin Sen gidince edebiyatı aşk bildim Ebediyen gönlümde ki tufan dindi Sen gidince mağlup oldum sindim Gözlerimin önü aylardır sisli Medeniyeti kaybolmuş bir dünya Anlayacaksın sende beni bir gün ya Gerçekliğe çok uzak bir hülya Sen zihnimde unutulmaz bir dün ya Boş kağıtları karalarsın An olur bir acıyı aralar sır Hoş ağıtlara yer ararsın Akıl bitti der yürek kararsız Öyle bir an gelir ararsın Hatayı kaybedince anlamak yararsız Ya seni yanlış tanıdım ya da zaman sığ Zor değil diyemem sevda yaman sır Hastalıkta geçti acı da yasta Anılmak istemez kimse bir savaşla Hiç düşüncesiz yaşandı bunlar Yaşananları arar insan bazen mumla Kolaymış gidenin döneceğini ummak Her anı da bir umut bulmak Çökmedim işte dibe ayaktayım dur bak E Kolaymış gidenin ardından vurmak Tarifsiz yüzün bakışların hüzün Omzuma düş ve kollarımdan süzül Avuçlarımda hayat bulur yüzün Belki o an son bulur içimdeki hüzün