Karanlık

Bir kadınla hırslanır en güvendiğin aslanın İlk adımda hızlanıp kimse arkasına bakmasın Bir şairdi rüyalarımda kağıt kalemin hastası Fani dünyada boğulurken elbet yürek paslanır Sorunlardan pay çıkarsak büyük dilim hep benimdi Geçmişimde ağlayan bir çocuk sayesinde delirdim Erirdi güneş karşımda, dağlar önümde eğildi Kader zenginin kurduğu bir oyun, benim değildi Kalbe ihanetin bedeli karanlıktır her zaman Açılan yaralarıma merhem ol da gel kapat Boş rüyalarda aşkı arayan bir şaklaban olmadığımdan Diğerlerine göre kanım damarımdan ters akar Senin için can verir mi bağrına bastıkların? Seni yıpratmakla kalır insanların yaptıkları Biliyorum, ne olursa olsun yine de aklın kalır geçmişinde Bu yüzden kabından taştı sabır