Ein Vandrar i Verda

Fabian, ein liten mann på nesten fire år Gjorde alltid som han blei fortalt, men berre fram til I går No vil han ikkje lenger gjera mor og far til lags Så han klypper alle trådar av forventingar Med ord som saks For han er lei av dei som berre trur at han er snill og grei Han kan så mange ting, no har han lært seg å seie nei Han er ein vandrar I verda som har begynt å gå sin eigen veg Og livet er heilt okay Jonatan, far til Fabian, har nettopp gått på jobb Der gjer han som han blir fortalt, men han føler seg forsmådd Og denne morgonen har plutselig Jonatan fått nok Så han skjeller ut sin eigen sjef rett framfor hans arbeidsflokk For han er lei av dei som berre trur at han er snill og grei Han kan så mange ting, no har han lært seg å seie nei Han er ein vandrar I verda som har begynt å gå sin eigen veg Og livet er heilt okay Når Jonatan sin sjef besøker grava til sin far Blir bitre tårer pressa fram av eit spørsmål som han har Du, pappa, korfor stilte du så altfor store krav? Han roper ut sin frustrasjon for første gong Ved far si grav For han er lei av dei som berre trur at han er snill og grei Han kan så mange ting, no har han lært seg å seie nei Han er ein vandrar I verda som har begynt å gå sin eigen veg Så livet kan bli okay For han er lei av dei som berre trur at han er snill og grei Han kan så mange ting, no har han lært seg å seie nei Han er ein vandrar I verda som har begynt å gå sin eigen veg Så livet kan bli okay