Neurontin

Sorunlardan geçilmiyor oyunlarıysa sevilmiyor Her seferinde sor kendine bul bir çıkış yolu kurtar ve onu Desem de artık manen yoruldum anla biraz Derdime deva aramadan geceleri gözüme girmiyor uyku inan Düzelmek istiyor artık bu beden neden yaşıyorum öderken bedel Kendime sordum hep neden neden bulamadım cevabı Kendini bul kendini karala geçmişi bul geçmişi arala Sorduğun her bir sorunun orda var derdi devası Karnım tok ama ruhum aç sıkıntıma hangi doktor ilaç Hangi din söyle inanç ya da yaramı kapatacak hangi yalan Ben kötü görünen iyi kalpli yazar devam eder mi böyle yaşam Bilemiyorum ama direnebileceğim yere kadar ayaktayım paşam Başarmak istiyordum artık geleceğim gençliğimi çoktan yakmış Ölüm ve yaşam arası çok uzak görünürken ne ara ben bu kadar yaşlandım Saplantı olup gözlerimden bu güne kadar kaç damla yaş aktı Bir de bana sor içine ağlayıp dışarı gülen insanları neden hep taşlandı İçime attım bak öfkeyi kini sayfalarca yazıp taştım artık Sorunlarım yangın olup sönmedi kaçmaktan başka yoktu şansım Depresifken maniklere sarıl hayat kötüyken kalmaz tadın Hayal dünyamda iyi değilim gerçekleri gördüm de yandı canım Yedi yaşından beri ne değişti bana bir söyle bende fark edeyim Dert tasa bitmeden günler tekrarlarken sorunları mı kaydedeyim Ya da köşe başında torba tutarken karakolda annemi mi kahredeyim Her neyse hayatın masal gibi güzel olduğunu bari farz edeyim Yaşadığın olaylar Bitmemesi gereken dostluklar Çıkarman gereken dersler aslında açık Hayallerin, hedeflerin Onlar gerçekleşene kadar Stanın da dediği gibi hayatın en dibinden en üstüne