Lanet Olsun

Aspova: Bu semt benimle neyi alıp veremedi? Bu kentin derdi ne? Bu dert elimde değil takılmayayım dedim Neden bu bok benimle? Yeter dedim hala gidemedim bi yol Beter ol dedin hala düşüyorum bi son yok Erteliyorum erteliyorum Kaçışıma yol yok Düşüşüme dolu Belki bir gören belki duyan olur Umudu mezar denen o çukura doldur Ölüm, yavaştan Ya sonuna doğru ya baştan! Lanet olsun gücüm yok Lanet olsun bugün son Allame: Yeni güne uyan, yalnızlığına bağırsan biri seni duyar mı Acaba bu durgun suya kaç taş düştü, sessizliğe düşkün Yaşadığım hayat en müşkülü üstüm başım dağınık halim berduş Tanıdığım insanlar kimliksiz sıradanlıktan hepsi mağdur Kayıplara karış yerinden hep susunca üzerime düştü şehirler Toprağın nabzı yavaş git diyor ihanet herkesi tuttu elinden Son umudum çocukluğum gel parçalanmış bu ruha şekil ver Parça parça zihnimde onlar hatıralar bu duruma çekimser Salt insafına kaldık safını aldı bu kötülük Zaten kötülük sardı dört bir yandan sancılar aktım Dağınık fikrim ölü, kalbin nötr ıssızlık çölü Üzerine ört insanlık sönüp, yeni kanlara ver zihnini bölüp Parçala hiçleştiğin onu gömüp Sanki bi kayıp ormanım bütün hafızalardan silinen Bugün son günüm gücüm yok içimde beliren dürtünün tutsağıyım Bize yapılan her neyse bütün bunlara sessiz kalmalıyız diyor şeytan Ama son kez dirilip bütün gücümle bağırmalıyım