Puch

Stoję z kamieniami naprzeciw was Psów systemu, zaszczutych przeciwko mnie Stoję tu za tych, co chleb znali tylko z opowiadań Za tych, co spali w rynsztoku Za rozgwieżdżone sypialnie Za pierzyny pełne śnieżnego puchu Za śmierdzące śmietniki niby zakupy poranne Stoje za oszukanych Stoję za tych co umarli pragnąc wolności I wolni w ciszę odeszli Krzyczę za tych, co milczą choć żyją Mniej odważni, mniej wielcy Jak echa, cichną ulice i gasną marzenia Jak echa przebrzmiałych krzyków Cichną ulice i gasną marzenia A wokół światła bezsennych domów zamkniętych myśli i ściśniętych gardeł Łez w samotności wnikających w pościel Tych umarłych za życia i umarłych za prawdę Za rozgwieżdżone sypialnie Za ich podwórka bez furtek Za ich domy bez okien