Hatıra

Verse 1: Aklımdakiler, akıllının isteyeceği şeyler değil Huzur istedim ben olmak istemedim beyler beyi Bunu da çok gördüler bana hayli kördüler Geleceğimi göremeyip de yüzüme karşı sövdüler Ölüm varken canlı yoksa andırır boşluğumu Ailem bile görmedi hayallerime koştuğumu Bende hiç bi zaman durmadım yolumda boş bulunup Söylemek istedim hatalarımla gurur duyduğumu Hatıra kalsın bu parça dinledikçe hatırlarsın Bi' gün gelip aklından geçtim mi ki oğlum nasıl Hayallerimi düşürmücem, düşürmem de boğulmasın Benim gibi, dilinin açtığı kalbimdeki okyanusta Burda işimiz bitti artık hesap ahirette Sayende hiç bişey yok iyilik namına bu yürekte Yine kendi başımayım üzülme değişen bişey yok Kabullenmesende hayat sofrasına buyur etti Nakarat: Hikayem beynime ilham perisi gibi Bu adamın içi ve dışı delisi de bir Yoruldum durmadım, katlettim yolları Bu yüzden bana güven kör olsa da kefil Verse 2: Anlayan yok gibi ama yanlız öldüm içimde Hayat verirdim ben artık yosunlandım içilmem Damla gözyaşına dünyayı yıkarım diyenler Evrenide yıkadılar gözyaşımla bilinmez Hayat huzurumu almadı, çünkü hiç vermedi Yaşamaktan bende nefes almayı da sevmedim Anlayacak kimse yoktu derdimi Bende konuşturdum duvarları daha fazla dellenip Gitmek istedim durmadan kendimden uzaklara Çünkü günün geçmez senin hayatıma tuz atmadan 18 yılımı yanında atmışım ben tuzaklara Gidiyorum istediğin oldu daha fazla uzatmadan Doktor, ilaçlarının faydası yok Çünkü hayat yükü omuzlarıma ağır basıyo Antidepresan sade dudaklarımı sustururken Düşüncelerim beynime kan kusturuyo Nakarat: Hikayem beynime ilham perisi gibi Bu adamın içi ve dışı delisi de bir Yoruldum durmadım, katlettim yolları Bu yüzden bana güven kör olsa da kefil