Rooze Aval

پلی خیالی به آرزو کشیدم روی رودخانه ای از نداشته ها یک قدم نیاز است تا پل بریزد ای درد و افسوس از خواسته ها طغیان واقعیت طغیان واقعیت طغیان واقعیت میزند بر پایه ی پل روی پل نشستم زندگی رو دیدم فرصتی نمونده به آخرش رسیدم من سیب درخت ممنوعه رو نچیدم پشت سر رو به رو من هیچی ندیدم لنگر را کشیده بادبان را بیافراز ناخدا را صدا کن سفر شده آغاز می وزد بادهای سرد زمستان تقدیر گرفته به دستش سکان طوفان شد و من در این دریا رهام بهار باز نیومد بهاری نمی خوام رهایی رهایی