Zange Akhar

تنهایی اخرین برگ زرد است بر درختی که به آن هیچ نمانده پرتوی زرد بی جان به یخ ها در شروع فصل تاریک و سرما هر بار هر بار هر بار چرخه ی بی پایان تکرار تنهایی لحظه ی رها شدن از بلندی های افکار تنهایی دختریست درمانده انتهای کلاس جامانده مثل آن برگ آخر که افتاد و زمستان اول که رخ داد فصل ها می شود تکرار تکرار هر بار هر بار هر بار چرخه ی بی پایان تکرار تنهایی لحظه ی رها شدن از بلندی های افکار