Kanrevan

Verse 1 Gece hüznü aldı gökyüzünden yere çaldı Sedası gönlü yaktı akşamından arta kaldı Aşkı tatdı her dua ve tahtı yıktı her sual Bendim ortasında bir başımla savaşta Adım babamdan emanet Alın yazımdan ibaret Hakka yoktu ihanet ve sabra doydu metanet Görgü tanığı gördü sanığı amma sustu adice Kelle koptu katilce kim konuştu adilce Güneşi gördü fecirle ve göz yumuldu geceyle Bu seller ortasında bir beden kefenli bilmece Kördüğüm çözüldüğünde nedenli her hece dilim Hakkı söylemezse ritime vur kelepçe Ben yarınla umudu beslerim yolunu gözlerim Ufukta özlemim yine de hayradır Dileklerim Dört tarafta tuzak var Zorda olsa beklerim Şükür ki doğru yanlışı ayırt eder bileklerim (Nakarat) Dünya döner başımda Kanrevan ellerimden uçar kelebekler Ah yar beni bir kere anla Kara toprak cana doymaz Verse 2 Önce dününü sorgula sonra yolunu kurgula Hatalarıysa ayıkla hiç bir adımı atlama Böyle buldum kendimi ve öyle olsun isterim Körpe canda sahici değilse sahte düşlerim Yolumu kapatır önüme dikili kalın bir duvar Yine de bedeni yıkamaz inandıkça canımı acıtan kavgalar bir tarafta doğrular diğer tarafta korkular Buğulu gözümü sardı adımı bastığımda sancılar Üşürüm üstüme geceyi örtü yaptı ellerim Düşüme kabus ellerin uzak tutun bu elleri Kalbi zorlamakta eceli kapımı çaldı birileri Canımı bedenden alıp da çekti gitti kimileri Mesafeler uzar gider bu düşlerim bedel öder Ömrü yudum yudum içsen aniden çeker gider Düşman olma kardeş ol hasım hısım boyun eğer Hayat altın tasta olsa dönüşlüdür her sefer.. (Nakarat) Dünya döner başımda Kanrevan ellerimden uçar kelebekler Ah yar beni bir kere anla Kara toprak cana doymaz