Son

İçimi döktüm, yanaklarım ıslandı. Kaybettim çünkü; Seni senden bile kıskandım. Hızlandım, yalanlar peşimde. Hırslandım, nefretim beşikte başladı, Mezarda belki son bulur. Veda bu aşka sonsun, sadece hoşcakal! Bu son yazışım, unutma bu en büyük hoşcakal! Ben unuttuğun herşeyi her gün hatırladım, Niye mi yazıyorum? Her şey ölür satır kalır. Aylar önce kaybettiğim beni göremiyorum. Yakında mı? Eminim bir deste gülle şu an kapındadır, sevgilin! Ve artık kestirmek güç yarınların rengini. Aynalarda gördüğüm ben sanki ben değil bi başkası. Sen bi başkasına ilaç mısın? Öyleyse sil at kızım, her şeyi tek seferde. Bunlar kalbine giden yoldaki ekseferler. Her gece aynı şeyler, bi fırt daha çek yeter! Ben bi yerden kazanırken bi yerden eksilen ben. Arkamda bıraktığım onlarca sigaramın Toprağı olmuş küllüğüm ve bir de güldüğün bi fotoğraf... Belki bakıp sövdüğüm ve belki bakıp öldüğüm bi kaç tebessüm. N A K A R A T 2x İçimde yıkıntılar. (sen) Elimdeki kalemle yazıyorum yine ben. (yine ben) Yokluğun öldüyor gözlerimi, nasıl anlatayım sana özlemimi? Ateşe verdim bil ki gözlerini.