Godiva

Wśród lasu igliwia, gdzie strumyk się wije Gdzie sosny wiekowe korzenie jak szyje W nim moczą. W oddali moczary i bagna Już mgła swym całunem nad nimi zapadła Na koniu w las pędzi przy świetle księżyca Okrutna w nagości stalowa dziewica Więc jeśliś jest łasy na wszystkie te dziwy Unikaj, wędrowcze, tej leśnej Godivy Jej włos jest splątany, jej oczy odmętem Umykaj, nieszczęsny, przed kopyt tętentem Lecz jeśliś jest prawy i szczere twe oczy Nie ujrzysz Godivy, sen tylko cię zmroczy A jeśliś się słowem zabawiał i prawdą To fałsz ten dostrzeże jej źrenic zwierciadło I ujrzysz ją nagą, z włos płomień już tryska I zginiesz, nieszczęsny, w odmętach bagniska Lecz oto kur zapiał i mrok nocy taje Po leśnej Godivie sen tylko zostaje