Szewczyk

Szedł Dratewka drogą pustą Swój dobytek w torbie niosąc Biedę swoją miał przed sobą A za sobą swe ubóstwo Boso chodził, choć był szewcem Aż się ludzie z niego śmiali A on raźno kroczył dalej I powtarzał taki refren Byle w sercu mieć nadzieję Byle w sercu Boga mieć Byle ręce mieć robotne Byle nie przestawać chcieć Wtedy przeszkód każdy natłok Uda się pokonać łatwo Tak wędrował szewc Dratewka Pomagając tym w potrzebie Mrówkom, pszczołom, czasem kaczkom słowem, czynem, własnym chlebem I swój świat naprawiał szewczyk Choć nic nie dostawał w zamian A na ustach uśmiechniętych Brzmiała piosnka wciąż ta sama Byle w sercu mieć nadzieję Byle w sercu Boga mieć Byle ręce mieć robotne Byle nie przestawać chcieć Wtedy przeszkód każdy natłok Uda się pokonać łatwo Aż tu nagle ma zadanie Niemożliwe wprost przed sobą Albo wiedźmie wyrwie pannę Albo przyjdzie płacić głową Cóż miał zrobić nasz bohater Zaraz bierze się do sprawy Swe rękawy zakasuje I jak zwykle, podśpiewuje Byle w sercu mieć nadzieję Byle w sercu Boga mieć Byle ręce mieć robotne Byle nie przestawać chcieć Wtedy przeszkód każdy natłok Uda się pokonać łatwo Gdyby świata nie naprawiał Nie pomagał tym i owym To by szewczyk nie podołał To by szewczyk nie miał głowy A tak pszczoły, mrówki, kaczki Dopomogły szewczykowi Wiedźma ze wściekłości pękła A on cały, a on zdrowy I tak szewczyk został księciem Panna piękna jego żoną Już nie młotkiem, a ustawą Mógł naprawić to i owo Przygniótł szewca ogrom władzy Nędznie skończyłby Dratewka Pośród wojen, intryg, zdrady Gdyby nie ta jego śpiewka Byle w sercu mieć nadzieję Byle w sercu Boga mieć Byle ręce mieć robotne Byle nie przestawać chcieć Wtedy nie przeszkodzą w niczym Czary żadnej czarownicy Wreszcie umarł nasz Dratewka W uwielbieniu swych poddanych Bo w ich sercach pozostawił Takie słowa wypisane Byle w sercu mieć nadzieję Byle w sercu Boga mieć Byle ręce mieć robotne Byle nie przestawać chcieć Wtedy przeszkód każdy natłok Uda się pokonać łatwo