NISIOTIS MONOS

Ξεκινάει σαν να είναι αγωνιώδες φινάλε Κάνε επιλογή άφησε όλες τις άλλες Δεν υπάρχει σωστή και γι αυτό δεν μιλάμε Και ας περασαμ μαζί από τόσες διχαλες Αρκεί μία, όχι με όσους ανέβηκαν κοκκαλινες σκάλες Βιάζονται να ονομάσουν άχρηστες μάζες Στην Αθήνα κάτω από άριστες λάμπες Δεν παίζει χάρη απ'το νησί μπουκάλι με λάδι ρίχνει κάτω και γλιστράν οι δελταδες Απ' την άμμο στο τσιμέντο συχνά χάνει το μέτρο Το βλέμμα στο κενό αλλά φως και πάλι το βλέπω Βαριέται στο πρόλογο σαν να χει διαβάσει το τεύχος Παραπονιέται ωστόσο, θα χει αναπάντεχο μέλλον Πολλά άλλαξαν απ' την μεταφορά του απτην θάλασσα Έχει τραύμα για χάλασμα και μοιράζει το άσμα στα αταλαντα Κι υπονοεί να τιναξουν τ' αγάλματα Guerillero αυτά ειν'τα μαντάτα σας Θέλω να γίνω δικτάτορας Έχω αλλάξει της το λέει αλλά δεν κοιτάζει στα μάτια Λαγνα να ψάχνει στα χάδια αν το χάσμα θα τον νικά πια στα πάντα Ρήγμα μ'οτι είχε πρότινος γιατί απλά ήταν μαλακας Είναι μαλακια η μουσική που παίζουν τα άλλα παιδάκια Έχει μπάρες στο κεφάλι που δεν τις πας γίνεται ζάλη σε πάρτι του τσιτσιπα Και αυτός ακόμη τουαλέτα Sverev τι κοιτάς Στα Harrods ρουκέτα απτο τεσλα που νίκησ σε στοίχημα Αχ αξίζει καν; (καθόλου) Μουσική σαν τον γυρισμό του Παναγούλη, δεν ακούστηκε Μαλλιος και Μπαμπαλης σα σκουπίδια που σκούπισε Από δω δεν πας να βγεις στ'αρχιδια του του' φύγε Πάρε μπρος σαν τ'αμαξι που σου'σβησε Πολύ πικρός σαν το χιούμορ του κουλη και εθιστικος σαν ότι ειχ το ποτήρι που τσουγκρισε