Torpaq

Mən yalan həsrətə dustaq qalan azadlıq eşqi Hər şeyi boş verməklə həyaıtn sadələşmir Nədənsə olmadı pis ruh haldan narazı heçkim Zamanın durduğundan şübhələnən saat hələ işləyir Günəşimə bulud düzmə zülmət olan bir zaman gəl sonsuza bir yol gedir həmin yolda iz salan mən Qüruru şərt edəndə sən puç oldu vicdan əldə Bu şəhərdə, səni tərk edəcək sonuncu insanam mən Keçən heç bir gözəl gecəm, vermir bir sabahını Xeyrini şərinə qatan dosta qarşı üsyan artır Hissləri dinləyən qələm şərh edir misralarımı Axı yalnızlığa hakim ola bilmir insan ağlı Həyatı zibil edən tərk edişlər mi, müəmmalar mı? Dərdimə mənlə yananlar, 10 il sonra mənlə qalar mı? Nağılların su pərisi uydurmadı, dənizi yalandı Cənnəti tapasan deyə, tanrı göyə ayaq izi salar mı? Ağlayan mələklərin hüzurunda eşqdən yazıram Qanlı əllərimlə, duaları behiştdən yazıram Yırtdı sinə qəfəsimi, aldı sevgi qəlbi solumdan Buranın dilənçiləri bədəni satıb zəngin olurlar Dövran elə o dövrandı, dost unudur dərd ortağını Nə vaxtsa şirin yuxuya getsəm eşir qəm torpağını Qaçanda eşqə doğru yolda xeyli məsuy tanıdım Çoxumuz hələ də sevgililəri leyli məcnun sanırıq Dünya məni tərk elədi, apardı hər əşyasın Günah-savabı, yazan mələklərsə tanrı nə işə baxırdı? Gördüyüm hər şeyə susdum ki, sükut dəyişər axırımı Sonra göz qapaqlarımın arasından nəşə tapıldı Qәlәmim boşboğazdı, onu әcәl də susdura bilmәz Sәn әxlaqsızlığın materiyası, kor hisslәrin dilemması Mәn torpağa qandallı bәdәn, Drezden qalereyası İçimdәkı qarğa meyidlәri üsyanıma qәzәb yazır