Avazeh Khoon

یه آوازه خون پر ازهق هقم توی کوچه ای که هواش ابریه یه عمره پر از درد روز و شبام یه عمره حریر صدام ابریه الان چند ساله که هی با خودم با دیوارای خونه حرف می زنم یه ساز شکسته شده زندگیم توی خونه ی خالی از روزنه ام توی خواب و بیداری زندگیم واسه داشتنت دست و پا می زنم هنوز هر کجا می رم اسم تو رو تو اوج ترانه ام صدا می زنم می دونم که دردم چیه این شبا تو کوک صدای پر از غصه می تو عین خیالت نباشه ولی خودت اول و آخر قصه می منم مرد شبگرد تنها ببین که بی بودنت عین بی صبریه همون مرد آوازه خون غریب که هر شب سر کوچه تون ابریه توی خواب و بیداری زندگیم واسه داشتنت دست و پا می زنم هنوز هر کجا می رم اسم تو رو تو اوج ترانه ام صدا می زنم می دونم که دردم چیه این شبا تو کوک صدای پر از غصه می تو عین خیالت نباشه ولی خودت اول و آخر قصه می به هر جای این قصه رو میکنم یه گیتاره و برق چشمای تو یه دنیا ترانه یه دریا غزل که گل کرده از شرق چشمای تو که گل کرده از شرق چشمای تو توی خواب و بیداری زندگیم واسه داشتنت دست و پا می زنم هنوز هر کجا می رم اسم تو رو تو اوج ترانه ام صدا می زنم