Dev Aynası

Ben en büyük dertleri hep kendimde sandım Saftım, düştü gardım, hırslarıma kandım Öyle sert yumruklar attı günler bana Dayancak bi gram gücüm kalmadı durmadan sardım Dünlerimden tiksindim, hayatlardan eksildim İyi insanların çoğunu sözlerimle kaybettim Sanki eskiden bi dev aynası vardı her baktığım Zaman ben haklıydım onlarsa pislikti Kimisi diss'likti, kimisi mistik'di Kiminin maneviyat destek eli, maddiyatsa elini kesti Nehirlerin kevser'inde temizlenen ruhlar Bu dünyaya belki oyun oynamaya geldi Yol ayrımı geldiğinde hep destek oldun ben Anlamadım bunu,yinede saklamadım kurup Unuttuğunu sandım,hıtlanarak ağlıyodum susup Sonra öfke gözlerimi sardı o küfürleri yutup Nakarat: Allahım, ben kendimi kaybettim sen beni kaybetme Allahım, koru aklımı, töbelerimi duy yoksa naparım Dev aynası kırıldığında pişmanlık duyguları, Kimi 20 kimi 50 kimi 70 yaşında Yarınların izlerini taşır cam parçaları, Ben kırdım dev aynasını 28 yaşımda Hastalıklar aklımda, başım gözüm üstüne Düzelmeyen bahtımda normal hayat düştü hep İnsanoğlu amaçlarla büyür doğru yada yanlış İlk önce bunu başar şıkkı sonra sürgün et Öğüt vermiyom benim düşüncelerim bu Virane tabloların ihtişamı olmuyorsa suç Senin o inancını bitirmezki sözlerindeki pulun, Meleklerden ayrıdır bak duyguları var kulun Her yaşam film gibi karambolde hengame Her insanın yaşadığı kendine göre ders zaten Seçim şansım olmuyorsa bazı durumlarda, Sanki özlemekten taş tutan kalbim olur maden Nakarat: Allahım, ben kendimi kaybettim sen beni kaybetme Allahım, koru aklımı, töbelerimi duy yoksa naparım