Kedimle Evimdeyim

Akşam oldu yine üstümde rüzgar Tek elim cebimde gözüm saatte Sözleşmiştik buluşacaktık demirörenin önünde Hem de istiklalin en kalabalık gününde Vardı birileri,gelirdi,birileri hep giderdi Belki de beni on beş dakkalığına severdi İki geri bir ileri delirdi birileri Şimdi kalanlar kim? Yalnız... Kedimle evimdeyim Gülümsemeyle başlayan yansımalar... Zaman daraldıkça artan kuruntular var Boğazımda yine aynı yutkunmalar Tahminlerim hissettiklerim kadar Yazdığım hikaye bana yabancı Güllerini uzatmıyor artık çingeneler sen yokken Bizi artçı depremler yıktı sanki yok oldu tüm anılar Ellerini tutmuşluğum da vardı burda bir zamanlar