Sargardooni

دونه دونه آرزوهام تیره مثل تار موهام بی خوابی شبا میشه همه جوره داداشی بام بد عادتی عادتمه تا که بشه روحه بیدار قرصا میشه قر و قاطی تا که بگن خوبه بیمار داستان من و سرگردونی مغزامون گروگانه هرشب رو وید بخشلم جلو همه از دم کوچیک پر حرفم قافیرو بستم رو کیک هل میداد جلو منو عشق به موزیک کی فکرشو میکرد که رپ بشه روزی الان کسخنده میزنیم نعشه رو دودیم فیس پاچید عین گرگ بعد بلوغیم از نخ به نخ سیگارای دم پنجره تا نسخی ترکش برا حنجره نبودش هیچکدوم برا من گره عین تخت چوب سفت بودم برا منگنه فقط میرم جلو واسه عشق حرکت نه که مثل گوسفند باشم لنگ برکت الان میچینم قافیرو پشت سر هم بعد مخلص کلوم میگم نطقه سر خط داستان من هرشب اینه دستم مشتری مغزم دیلر فلوم دیریل مغزم ترپ نیچه نیستم بگم آدم حیوونه اینا عادیه ندارمم تعبیری واسش حرفای قلمبه جوینتای لاغر اینا میگذره دندشم سنگینه ساعت پاها میلغزه ولی درگیره رامم فقط تاریک تر میشه کور سوی نورت فقط باریک تر میشه چشمات خیسه یه وقت نترسی ازش پیداش کنی ماهیت باهات غرق میشه اینا میگذره داشی زخمام داستانه بخشعله راوی کلماتم رنگیه هر کسی تا دید از بیداری ترسید‌ بست دفترو خوابید دونه دونه آرزوهام تیره مثل تار موهام بی خوابی شبا میشه همه جوره داداشی بام بد عادتی عادتمه تا که بشه روحه بیدار قرصا میشه قر و قاطی تا که بگن خوبه بیمار