Çizgi

Heyy Bütün perdeleri kapattım Odama hakim olan amansız bi karanlık Karanlığın içinde bir ışıksın Ben gördüğümde manzarayı sade kaleme sarıldım Bir yanda karanfiller bir yanda josefin Bir yanda kafein var başımdaysa ateşim Gezgin bi gönül değil benimkisi dingin Bi silgim yok ebediyen kalıcak bu çizgi Vitrinim de kitaplar bu içimdeki ütopya Başındaki toka gibi bembeyaz bi papatya Suratımda sakallar ki çocuklara oyuncak Artık solgun duran küsmüş bi kalatya Aşk değil artık duygu ihtilale süngü Üzgün olan çocuklarla gözlerini süzdüm Yüzüme gülümserken sen yıldızları gördüm Benim için bi yıldızdın rotam sana döndü Beni çiz! Göğsüme bi taş koy Bu en güzel suretin çizdiği bi tablo Güven bana bu haldeyken oynayamam tiyatro Ve gidemem fazla uzaklara kalkan bi tren yok Gördüğüm fotoğraflar zaman benden geçmiş Saatime baktığımda günüm yine bitmiş Kitaplarda okuduğum üzerimde telkin Ve tecrübelerime dayanan karanlık bi bilgi Acı! Bi kaç damla göz yaşı Sevginin fazla dozu küllerimin artışı Çarşı başında adım başı aşıklara yoldaşım Bu kargaşanın hakimi ben her birine sırdaşım Herşeyden uzaktayım senden ve benden Kulakların duymasın bahsedemem bizden Sahilde bi kayalık bul otur ve dinlen Gökyüzüne bak martıları izle Yağmur kokan toprak umutlarına ortak Umutsuzluk umut saçan gözlerine yakışmaz Hatıralara sahip çık gözlerinden ayırma Bu dünya unutulan insanları yaşatmaz Ben bilmem kapını çaldımı hiç vedalar Veda dostum oldu sürekli bi fedadan Vefa feda gerektirir amansız bi cefada Amansız bi çift ela şimdi gönül sefada