RAHA

یکی از حوادث غمگین عالم هنر خیلی‌ها به فریب باروری دوره جوونیشون گذشت منم جزو اونام هی پیرتر میشم قدرت ابداعمو از دست میدم احساس همدردی در من محدود میتونم خودم باشم تا جایی که علت طبیعتم معلوم زندگی اغلبتون دستخوش باد های متغییر بخت یا اقبال شکلشم ب خاطر شرایطی که توش به دنیا اومدی داره اشکال ضرورت تحصیل به مغزت تحمیل یه جاده باریک و مستقیم اختیار هیچی تو دست من نی بشدت سختگیر افسرده غمگین به جستجوی رنج شخصیت خودمونو تقویت کردیم از خشونت بشری هم پرهیز خودپسندی میل شخصی به صحبت از خویش تعصبت کرده بحثو سمی ولیکن تصدیق نداری خودت نمیفهمی اهل جنگی پس شمشیر در اریم هست جیب قلافیش ضربه فنی نه اونورا خبری از گنگ بنگ نی این همه گناه به دوشم سنگین حالم بد نی جات خالی پسر تو سطح شهریم از این به اون ور سوار خطی هنوزم ردی مثل یه کودک طلب هرچی به دادن جوابای کلی تردید فرد به فرد روز به روز ساعت به ساعت در حال تغییر هر پیدا میکنه یه‌ هدفو معنی نگرش معکوس این عیب جویی نیس بر حق چه کار خطرناکی میکردم؟ هی میشستم فکر میکردم اما بی مصرف قابل پیشبینی نیس اصلا که من به کجا میرفتم یا دنبال چی میگشتم؟ یه آدم رها عاشق سیاهی تو شبا خنده رو لباش ذهنم خالیه پذیرام نباش به عالی ترین لذت های ذهنی دسترسی نداشت تقصیر بقاست تو زندگی برام هیجان نزاشت تجدید فراش بیهوده تلاش لذت فرار این همه که همان تهش این بود تل بزرگی از پول سعادت من کو واسه قدم زدن تو غروب لحظه ای دووووووور از مشقتو هیاهوی هر روز درگیر هرجور کثافتی شدم یه آدم مجروح از پشیمونی پرم بزن مث سگ زور باز نمیرسی تو نه به اون آدمی که من بود باش چه غریبه شدم ساعت ها میشینم فکر میکنم به درختا باکره لرزون تو بهمنماه هرزگاه سر از باغ درمیاره یا چمن زار این چهره زشت بخشی از منه پس اول باش دوست میشم بعد در میارم سر از کار خوده من از خودم طلب داشت تبهکار پول میدم پا علف باز از ترس دارکوبه بیرحم تسلیم بی تفاوتیه آیینه میشم جایی وایستادم که عشق پبچیدست لباس مدرن تنه شعر کشیدن هی دورتر میشه من از من بلد نیستم چجوری خودمو ببخشم ندارم عقب گرد دست منه کلید در جهنم از اونجا میگیرم داغی محبت تاریکی منو بغل کرد مردد دنبال یه راهه مشخص هروز با برنامه بلند شم مرتب منظم با تکرار مجدد منم بلاخره یه روز میشم موفق