Bu Öfke Dinmez

Dilim bıçak gibi keskin; çıkan bu sözler çekilmez; tahammül edilmez! Beni bu yalan dolan yıkmaz; asla yıldırmaz! Akın var akın; bu akın var ya akın, güneşe yakın; sel olur kentin pisliğini siler, yutar, gömer ta diplere! Şimdi durmak yok; 'tam tam' zamanı! Seli besleyen yeni kaleler gerek! Diller çözülsün; silahlara dönüşsün; namlular bu kentten yeni bir cephe açsın! Harekette bereket! Bereket neye gerek! Nereye dönüp baksan, insan; karabasan gibi çöker üstüme üstüme! Her şey gelir üstüme üstüme; bu öfke dinmez asla; içimde beynimde. Yok; artık yok! Machavel önümde! Dönüş yok! Dipten gelen bir dalga gibi bir anda boğmak için düşmanı; yeni dehlizler, gizli planlar; yazılıp çizilenler kükreyişe gebe; yedi göğe yükselen! At sırtında güya uçan Malkoçoğlu uslanmaz; seksek oynar; kendi bile anlamaz! Geyik sırtında Bursa kuşatılmaz! Kılıç kalkan istemem; yakın dövüş yok şimdi; vur kaç zamanı! Karargahım yer altı; kimse bakmaz, anlamaz! Öncü savaşçılar doğar, büyür burada; bir bir yayılır! Silahları beyninde; ansızın çıkar; kılıç gibi sözleri vurur; vurur böler, parçalar; açar demir kapıyı; bir ok gibi çıkan bu öfke dinmez, affetmez. Duvarlar devrilir, çelik kaleler erir ve burada yürekler birleşir.