Yazdan Kalma

Buz tutmuş saate bakmak Anıları söndürmez ki Bu yollarda yürümek zor Sanki sonu yokmuş gibi Sözler gümüş prangalarım Yağmur ılık göz yaşlarım Karanlık çökünce şehre Birden durur yalnızlığım Kapalı kapılar ardından Bir mavi ışık sızar Göremezsin yüreğini Bu o dersin kalbin kanar Yazdan kalma rakımsı Bir tat bıraktı bende Mezesi paraymış meğer Yaşadı bu leş şehirde.