Sen Anlatsan

Şu sıralar, ölüyle aramdaki tek fark Yürümek ve belki ufak parıltılı bakmak Sönmekte hatta; bulduğum tattan eser yok hayattan Kaçıncı kattan bıraksam kendimi bir akşam üzeri İlaçlar çare değil; bir lustral sadeliği O kutsal varlığı umutlar vaadedip Tutup da gider ve unuttum madem iyi Rahatsız olduğum dakikadayım; hakikat ayıp Yakinen ayır-gayır olmayan ruhumla bedenim arasında gitgeldeyim Sakince tavır takınmalıyım Hayır; bu ben değilim, hayır Şüphen varsa, yaşım kimliğimdekinin en az on katı Böylelikle kinlinin tekiyim İçimde konuşan bağıran herkes söyleyin, kimsiniz bileyim İyi mi? Şimdilik değilim SEN ANLATSAN Günümün yarısı, bir akıllının kaçık zamanı Etle tırnak gibi başım ve ağrı Düşünme kalsın, tüm umutlar rezil Sokakta imaj ezik, atıp da bi' majezik Güne devam et, ne ki sanki henüz gördüğün Can sıkıcı atmosfer, ucuz bi' parfüm Suç üstü paket, tebessüm bahçesinde Barış Bölük pörçük bir umut var sesinde Ne kadar yalnız, o kadar uzaktasın eve Ne kadar sende, o kadar istemesen de Sendeledin çünkü alışkın değilsin taşlara, yaşlara Dönmek isterken başlara, ah Sahte bi' yüzün kandırışı gibi seni Ahtte yazmayan çözüş sanki bi' gizemi Kafamın içi gökyüzü gibi temiz Bacama ne filtreler taktım, bi' bilseniz