Yokluğun Kalmış

Yokluğun kalmış Yalnız evimde Kedilerin bekliyor Büyüttüğün çiçeklerle Gülüşün sinmiş Geçen zamana Yaşıyorum öylece Bıraktığın anılarla Gel artık sevgilim, özledim seni Sensiz bu şehir, terk edilmiş gibi Ah sevgilim nefesim oldun Sen yokken ben ruhsuz bir insan oldum Ah sevgilim nefesim oldun Sen yokken ben ruhsuz bir insan oldum Duydum insanların Acımasız sözlerini Gördüm her birinin Dibe sürüklenişini Sevgin doğurdu Tüm güzellikleri Merhametli yüzünde Unuttum ben geçmişi Gel artık sevgilim, özledim seni Sensiz bu şehir, terk edilmiş gibi Ah sevgilim nefesim oldun Sen yokken ben ruhsuz bir insan oldum Ah sevgilim nefesim oldun Sen yokken ben ruhsuz bir insan oldum