To ''one'' [Album]

Spocznij On jest, ale krzyki są niepotrzebne, zupełnie Już? W mieście niemych krzyków Z dala od uchronnej przed złem równowagi Stojąc pośród wszelakich przebłysków nadziei To one, mój drogi to one Gnają, pędzą i plączą się przez opuszki lichych sukcesów Fiasko powidoku rodzi garść omyłkowych blichtrów Czy wydumanej, a wróg miłości To one, mój drogi to one W świecie nieubłaganych świstków Z dala od wyrzeczeń Bliskość przybiera postać monotonii Biegniesz ku kropli potu na ciele By triumf należał do Ciebie A to do nich, mój drogi, oj do nich Modlisz się rano, w południe, wieczorem A najszczerzej w pełnym pogłosu kościele Oddajesz i bierzesz, pożyczasz, wydajesz A najchętniej - przyjmujesz przelewem W kraju, gdzie bieda to wyznacznik zuchwały, odwagi I najlepiej to jeszcze nazwać ich wszystkich, ach! niech będzie, bohaterem Nad wyraz podkreślę, bogatym zabrać I nawet wciągnąć ich ostatnią kreskę A reszty nie trzeba Tak samo jak drążyć, tej jakże kąśliwej ironii To one, mój drogi to one Piękne, zdradliwe, mnóstwo i niewiele Pieniążki, mój drogi, pieniążki