Dünyamın Merkezi

Karışık... Kafam çok karışık Onca yolun arkasında yok ışık Etrafımdan yok bi' tık Ettim, buldum, açtım, soldum herkes tıp Konuştum, düşündüm ve döndüm Sana bana ona herkese güldüm İroninin içine göçtüm Meğersem umursamazlık değilmiş çözüm Durdum Gözümü yumdum Ve bıraktım Sustum, buldum Kendimi unuttum Oysaki bi dönüp baksam Ruhumun içine aksam Benim, o benim Dünyamın merkezi Başkası, ilaç değil Yanıt 'çin ruhuma eğil Çünkü gönlümün kürsüsü Düşüncelerimin süsü (ah !) Benim, o benim Dünyamın merkezi Başkası, ilaç değil Yanıt 'çin ruhuma eğil Çünkü gönlümün kürsüsü Düşüncelerimin süsü Peki, tamam. Sana; ona bakamam. Ancak, kalmam Yerimde sayamam. Çünkü her şey bir yalan Kurtulmak istemiyorsan oyalan İnsanlar talan etti Özümü kalbimi Küfretti, inat etti Kaygımın perisi (Ve yandı aklımın ateşi Üzerinde de kaldı isi...) Peki, olay bu mu Bu yolun sonu yok mu Kendi cevabımı ben mi vericem Yoksa melek olup yol mu göster'cen Tuttum, kurdum Kafamdaki düşleri Sabitledim, iteledim Düşlerimin sesini Oysaki kendime baksam Cesaretimin tadına varsam (-ahm) Benim, o benim Dünyamın merkezi Başkası, ilaç değil Yanıt 'çin ruhuma eğil Çünkü gönlümün kürsüsü Düşüncelerimin süsü (ah !) Bittim, tükendim Ancak buna değdi Nitekim, titredi Şüphelerimin içi Peki yetti mi Devamı gerek mi (ah... ah...) Aslen ben aştım Kendimi ve bendimi Eğdim, büzdüm Zehirli hisleri (Hislerimin sesi, Bana fısıldıyor.) Bitkin, içkin Tümüyle gizli Zamanla kükrüyor Üzerime sıçrıyor Zehri, iğnesi Kalbimin eskisi Ama... Yeter Susman kaç para eder (Eninde sonunda...) Keder, kendini yok eder Vicdanım buna ne der (Koca bir, hiç !) Benim, o benim Dünyamın merkezi Başkası, ilaç değil Yanıt 'çin ruhuma eğil Çünkü gönlümün kürsüsü Düşüncelerimin süsü (ah !) Nihayet, ferahladım Kurtuluşa, umuda erdim Tek geriye kalan ise Umutla bakmak ileriye (İleriye, hep daha ileriye Önüme yöneldim geleceğe...) (-ceğeee... eğeğey....)