Norbert de Noorman

Norbert de noorman Was een hele nare man Hij vloekte en hij schreeuwde En iedereen was bang Hij sloopte en hij plunderde En alles moest in brand En wie daar tegenin ging Die maakte hij van kant Totdat hij op een lentedag Een meisje bij het water zag En Norbert was betoverd Werd op slag een lieve man Ze had ogen als het noorderlicht En een lieflijk engelengezicht Die mooie Isolde Maakte Norberts hartje klein Norbert de noorman Was zichzelf niet meer Hij zei geen lelijk woord meer En gedroeg zich als een heer Die prachtige Isolde Die had hem in haar macht Hij was overdag aan het dromen En lag wakker in de nacht Van haar ogen als het noorderlicht En haar lieve engelengezicht Haar lange gouden haren En haar lippen van satijn Toen vroeg hij haar ten huwelijk In de zilveren maneschijn Die mooie Isolde Maakte Norberts hartje klein Nu is Norbert ambtenaar Op het vasteland Zondags gaan ze wandelen Hand in hand Norbert de Noorman Plunderde vroeger met plezier Nu helpt hij alle mensen Met hun belastingformulier